કમલેશ સોનાવાલામેં તો મોરપિચ્છની મઢુલી બનાવી મારા શ્યામ;
તમે આવવાનું કોઈ ‘દિ શું લેશો નહીં નામ?
કોઈ રાધાને કહી દો, એનો શ્યામ નથી આ વનમાં !
શોધે ભલે દિવાની; એ તો છૂપ્યો છે એના તન-મનમાં !
કદંબ તણી ડાળીથી નિરખે છે એ ગોપી જળમાં;
નીતર્યું છે રાધા યૌવન, ખુદ પ્રભુ પણ પડ્યા પ્રણયમાં !
કાલિન્દીને કાંઠે તરસે એ શ્યામને મળવાં
રજકણ બની એ વિખર્યા; રાધાચરણને ચૂમવાં !
નજરું ના જગની લાગે ઘનશ્યામ તણાં મિલનમાં
કાજળ બની વસ્યા એ રાધા તણાં નયનમાં !
મેં તો મોરપિચ્છની મઢુલી બનાવી મારા શ્યામ;
તમે આવવાનું કોઈ ‘દિ શું લેશો નહીં નામ?
કમલેશ સોનાવાલા
